De verdwaalde nijlgans

Vlak voor de brug van Dordrecht zaten hoog op een paal een paar meeuwen te loeren op de zeilboten die op het opengaan van de brug lagen te wachten … en tussen de meeuwen zat verdwaald een nijlgans, weggevlogen uit zijn zwerm op de terugtocht naar Egypte… zag hij het niet zitten om zich te voegen tussen de doorgedraaide revolutionairen of wilde hij een meeuw zijn? Wellicht dacht hij zichzelf een meeuw zoals ik mij weleens een vogel waan. Zo zat hij daar te meeuwen: zijn bek als snavel opgericht, zijn houding trots en arrogant, als ware hij een echte jager. Maar telkens als hij een stapje dichter bij zijn meeuwenvrienden zette keerden zij hem de rug toe of vlogen zij zelfs weg. Toen uiteindelijk de brug openging zat hij daar alleen en wilde ik hem troosten. Was ik maar een meeuw dan kon ik hem omhelzen.